 |
| Het Philosopher’s Path (Tetsugaku No Michi) in Kyoto |
donderdag 30 april 2020
Nagenieten (2) De Sakura
De Sakura (Kersenbloesem) in Japan is een prachtige natuurexplosie in maart die wij mee hebben mogen maken.
woensdag 29 april 2020
zondag 26 april 2020
Kokeshi poppen
Als wij terugkomen van een reis hebben wij altijd één bijzonder aandenken bij ons. In Japan worden Kokeshi poppen gemaakt. Twee van deze poppetjes hebben wij meegebracht voor onze verzameling omdat we trachten van elke reis traditionele poppen, mannetje/vrouwtje, mee te brengen.
Kokeshi zijn traditionele Japanse houten poppen. Ze zijn handgemaakt, hebben een eenvoudige romp en een groot hoofd waarop met enkele streken een gezicht geschilderd is. Meestal zijn op de romp bloemetjes of dergelijke versieringen uitgesneden en ingekleurd. Er overheen is meestal een laagje was aangebracht zodat de poppen mooi glanzen. Kenmerkend voor de Kokeshi poppen is dat ze geen armen of benen hebben. In plaats hiervan is de romp zo bewerkt dat het lijkt of de pop een kimono draagt.
 |
| Onze Kokeshi |
vrijdag 17 april 2020
Thuis, terug op Bali
Dag 28, vrijdag 17 april 2020, de laatste dag van onze reis.
De wekker gaat, het is kwart over vier in de hele vroege ochtend. Douchen, aankleden en beneden ontbijten. Het ontbijtbuffet is prima verzorgd, Indonesisch en continentaal ontbijt. Om vijf uur vertrekken we met de bus naar de Terminal Binnenlandse vluchten van het vliegveld in Jakarta. Het is heel erg stil. We hoeven niet in te checken want dat heeft de medewerker van Garuda gisteren al gedaan. Nu is het wachten op het vertrek van onze vlucht naar Denpasar (Bali). Tijdens het wachten komen we in gesprek met een vrouw uit Singapore die ook op Bali woont. Zij had geen gezondheidsverklaring en moest in Singapore twee weken in een hotel in quarantaine. Zij vertelde dat hotels aanbiedingen promoten als “Quarantainepakket” inclusief drie maaltijden voor 150,00 euro. Echt te gek voor woorden. De vlucht naar Bali verloopt gladjes. Omdat we gisteren Indonesische reeds zijn binnengekomen via de transitruimte met de juiste documenten worden we nu op Bali alleen gecontroleerd op temperatuur en dat was het en zoals ze gisteren al zeiden: we mogen in huisquarantaine. Koffers van de band en snel naar buiten. Het is ongekend stil.
Onze vriend Jan heeft ons opgehaald van het vliegveld en na drie uurtje waren we weer thuis. En toen na een kwartier stond er drie man, met sjalen voor hun gezicht en helmen op, van de Desa (gemeente) voor de deur. Zij zijn duidelijk getipt dat we weer thuis waren gekomen. Al onze documenten werden gefotografeerd en we kregen te horen dat we ons erf niet mogen verlaten. Morgen komen ze ons halen om naar de Puskesmas (huisartsenpost) te gaan voor een check. Dan mogen we blijkbaar wel weg van huis. Niemand mag ons erf of huis betreden. Ook onze Pembantu (hulp) mag er niet in. Eten en andere boodschappen moeten we maar via vrienden regelen die het dan aan de poort hangen. Wij zijn Wayan en onze vriend Jan zeer dankbaar dat ze dat voor ons willen doen.
Wayan onze Pembantu vertelde dat vorige week iemand was teruggekomen van zijn werk op een cruiseschip. Deze persoon moest ook in thuisquarantaine. Een dag na zijn thuiskomst werd er een groot feest gegeven met o.m. een geslacht varken. Het is duidelijk dat ze ons als buitenlanders anders behandelen als hun eigen volk. Het is geen verrassing, we kennen het hier. Wij houden ons aan de opgelegde regels, het is maar twee weken.
We zijn weer gezond thuis van een prachtige reis en dat is het belangrijkste.
Wij bedanken al onze bloglezers voor het meereizen. Tot de volgende reis en wij gaan verder met schrijven op ons Baliblog: www.tropicaltercio.blogspot.co.id
De wekker gaat, het is kwart over vier in de hele vroege ochtend. Douchen, aankleden en beneden ontbijten. Het ontbijtbuffet is prima verzorgd, Indonesisch en continentaal ontbijt. Om vijf uur vertrekken we met de bus naar de Terminal Binnenlandse vluchten van het vliegveld in Jakarta. Het is heel erg stil. We hoeven niet in te checken want dat heeft de medewerker van Garuda gisteren al gedaan. Nu is het wachten op het vertrek van onze vlucht naar Denpasar (Bali). Tijdens het wachten komen we in gesprek met een vrouw uit Singapore die ook op Bali woont. Zij had geen gezondheidsverklaring en moest in Singapore twee weken in een hotel in quarantaine. Zij vertelde dat hotels aanbiedingen promoten als “Quarantainepakket” inclusief drie maaltijden voor 150,00 euro. Echt te gek voor woorden. De vlucht naar Bali verloopt gladjes. Omdat we gisteren Indonesische reeds zijn binnengekomen via de transitruimte met de juiste documenten worden we nu op Bali alleen gecontroleerd op temperatuur en dat was het en zoals ze gisteren al zeiden: we mogen in huisquarantaine. Koffers van de band en snel naar buiten. Het is ongekend stil.
Onze vriend Jan heeft ons opgehaald van het vliegveld en na drie uurtje waren we weer thuis. En toen na een kwartier stond er drie man, met sjalen voor hun gezicht en helmen op, van de Desa (gemeente) voor de deur. Zij zijn duidelijk getipt dat we weer thuis waren gekomen. Al onze documenten werden gefotografeerd en we kregen te horen dat we ons erf niet mogen verlaten. Morgen komen ze ons halen om naar de Puskesmas (huisartsenpost) te gaan voor een check. Dan mogen we blijkbaar wel weg van huis. Niemand mag ons erf of huis betreden. Ook onze Pembantu (hulp) mag er niet in. Eten en andere boodschappen moeten we maar via vrienden regelen die het dan aan de poort hangen. Wij zijn Wayan en onze vriend Jan zeer dankbaar dat ze dat voor ons willen doen.
Wayan onze Pembantu vertelde dat vorige week iemand was teruggekomen van zijn werk op een cruiseschip. Deze persoon moest ook in thuisquarantaine. Een dag na zijn thuiskomst werd er een groot feest gegeven met o.m. een geslacht varken. Het is duidelijk dat ze ons als buitenlanders anders behandelen als hun eigen volk. Het is geen verrassing, we kennen het hier. Wij houden ons aan de opgelegde regels, het is maar twee weken.
We zijn weer gezond thuis van een prachtige reis en dat is het belangrijkste.
Wij bedanken al onze bloglezers voor het meereizen. Tot de volgende reis en wij gaan verder met schrijven op ons Baliblog: www.tropicaltercio.blogspot.co.id
 |
| De aankomsthal buiten, stil en verlaten |
donderdag 16 april 2020
Miserie
Dag 27, woensdag 16 april 2020, Tokyo
Vandaag weer terug naar Bali. Het is half 8 in de ochtend, bagage gepakt en een kilometer te voet naar het metrostation Ichigaya om dan met één overstap naar het vliegveld Haneda te reizen.
Onze vlucht GA875 gaat om 11.45 met een overstap van een dik uur op Jakarta.
Om negen uur zijn we op het vliegveld. We lopen naar de incheckbalie, bijna niemand te zien. Het lijkt wel een spookvliegveld. De dame vraagt al onze documenten: paspoorten, visums en de gezondheidsverklaringen opgemaakt in een ziekenhuis in Tokyo. Alles wordt grondig gecontroleerd en ja hoor het gezondheidscertificaat wordt afgekeurd door de vliegmaatschappij omdat de lichaamstemperatuur er niet op staat vermeld. Op het vliegveld is ook een kliniek en wij zijn daarheen doorverwezen voor het meten van de temperatuur. Maar zo gaat dat dus niet. We worden weer volledig controleert op longen, bloeddruk etc. En er wordt een nieuw certificaat gemaakt. 206 euro (omgerekend) aftikken voor twee certificaten. Onze dag is weer naar de kloten en dan nog naar Bali. Hoe zullen we daar ontvangen worden?
De vlucht naar Jakarta vertrekt een kwartier te laat. Wij maken ons zorgen over de krappe transit. Wij leggen dit voor aan de purser en die bevestigd ons dat ze ons opwachten op Jakarta om de vlucht naar Bali te halen. We arriveren op Jakarta en niemand staat ons op te wachten dus wij en nog drie anderen zo snel mogelijk naar de de gate van vlucht GA 418. Maar we worden tegengehouden want we moeten eerst gecontroleerd worden op hartslag en temperatuur. Ook onze documenten worden weer grondig en zonder haast nagekeken en voorzien van vier stempels. We worden verzocht tien meter verderop te wachten....we zien de bui al hangen en ja hoor vliegtuig naar Bali is net vertrokken.
En daar staan we dan met zijn vijven. Er komt iemand van Garuda naar ons toe die inderdaad bevestigt dat we de vlucht hebben gemist. We lopen met hem mee naar zijn kantoor waar hij een hotel regelt. Na een kwartiertje ontvangen we ook nog een sms van Garuda dat we niet op zijn komen dagen! Over communicatie gesproken! Duidelijk is dat we weer op Indonesische bodem zijn....alles rustig aan en maak je niet druk! Ook de temperatuur is effe wennen...30 graden en zweterig.
We lopen met een dame mee naar een bushalte. Na een kwartier komt de bus van Hotel Prima ons ophalen. Een half uurtje rijden en daar is Hotel Prima. Effe inchecken en naar de kamer. Een prima kamer. Ons wordt ook eten aangeboden in het restaurant. Nasi Goreng....dat is lang geleden!
Tijd om te badderen en te gaan slapen want de bus staat morgen om vijf uur weer klaar. We hebben een vlucht om 07.00 uur naar Bali. En het goede bericht is dat we in huisquarantaine mogen dus hoeven we niet twee weken in een hotel maar of dat werkelijk zo is dat horen we morgen als we aankomen op Bali want daar worden we ook weer grondig gecheckt.
Vandaag weer terug naar Bali. Het is half 8 in de ochtend, bagage gepakt en een kilometer te voet naar het metrostation Ichigaya om dan met één overstap naar het vliegveld Haneda te reizen.
Onze vlucht GA875 gaat om 11.45 met een overstap van een dik uur op Jakarta.
Om negen uur zijn we op het vliegveld. We lopen naar de incheckbalie, bijna niemand te zien. Het lijkt wel een spookvliegveld. De dame vraagt al onze documenten: paspoorten, visums en de gezondheidsverklaringen opgemaakt in een ziekenhuis in Tokyo. Alles wordt grondig gecontroleerd en ja hoor het gezondheidscertificaat wordt afgekeurd door de vliegmaatschappij omdat de lichaamstemperatuur er niet op staat vermeld. Op het vliegveld is ook een kliniek en wij zijn daarheen doorverwezen voor het meten van de temperatuur. Maar zo gaat dat dus niet. We worden weer volledig controleert op longen, bloeddruk etc. En er wordt een nieuw certificaat gemaakt. 206 euro (omgerekend) aftikken voor twee certificaten. Onze dag is weer naar de kloten en dan nog naar Bali. Hoe zullen we daar ontvangen worden?
De vlucht naar Jakarta vertrekt een kwartier te laat. Wij maken ons zorgen over de krappe transit. Wij leggen dit voor aan de purser en die bevestigd ons dat ze ons opwachten op Jakarta om de vlucht naar Bali te halen. We arriveren op Jakarta en niemand staat ons op te wachten dus wij en nog drie anderen zo snel mogelijk naar de de gate van vlucht GA 418. Maar we worden tegengehouden want we moeten eerst gecontroleerd worden op hartslag en temperatuur. Ook onze documenten worden weer grondig en zonder haast nagekeken en voorzien van vier stempels. We worden verzocht tien meter verderop te wachten....we zien de bui al hangen en ja hoor vliegtuig naar Bali is net vertrokken.
En daar staan we dan met zijn vijven. Er komt iemand van Garuda naar ons toe die inderdaad bevestigt dat we de vlucht hebben gemist. We lopen met hem mee naar zijn kantoor waar hij een hotel regelt. Na een kwartiertje ontvangen we ook nog een sms van Garuda dat we niet op zijn komen dagen! Over communicatie gesproken! Duidelijk is dat we weer op Indonesische bodem zijn....alles rustig aan en maak je niet druk! Ook de temperatuur is effe wennen...30 graden en zweterig.
We lopen met een dame mee naar een bushalte. Na een kwartier komt de bus van Hotel Prima ons ophalen. Een half uurtje rijden en daar is Hotel Prima. Effe inchecken en naar de kamer. Een prima kamer. Ons wordt ook eten aangeboden in het restaurant. Nasi Goreng....dat is lang geleden!
Tijd om te badderen en te gaan slapen want de bus staat morgen om vijf uur weer klaar. We hebben een vlucht om 07.00 uur naar Bali. En het goede bericht is dat we in huisquarantaine mogen dus hoeven we niet twee weken in een hotel maar of dat werkelijk zo is dat horen we morgen als we aankomen op Bali want daar worden we ook weer grondig gecheckt.
 |
| Lege incheckbalies op Airport Haneda Tokyo |
woensdag 15 april 2020
Handig en veilig
In Japan verzinnen ze van alles om het leven handiger te maken. Maar dat niet alleen, ook de veiligheid staat op een hoog niveau.
Bij regenachtig weer wordt er gefietst met een doorzichtige paraplu voor het zicht. De plu wordt niet vastgehouden dat zou erg gevaarlijk zijn maar wordt geplaatst in in klem op het stuur. Is het weer droog dan wordt de natte paraplu in een houder naast het voorwiel gezet.
Op kruispunten vlakbij scholen worden de kinderen altijd begeleid door “klaarovers”. Deze gebruiken een geel vlaggetje om het verkeer te regelen. Aan een paal van een verkeersbord hangt een bak en als de kinderen op school zijn en de “klaarovers” zijn klaar dan worden de vlaggetjes in de bak teruggeplaats voor de volgende “klaaroveraktie”. Wij denken dat in Nederland deze bakken snel verlost zullen zijn van de vlaggetjes om het maar netjes te schrijven.
Bij regenachtig weer wordt er gefietst met een doorzichtige paraplu voor het zicht. De plu wordt niet vastgehouden dat zou erg gevaarlijk zijn maar wordt geplaatst in in klem op het stuur. Is het weer droog dan wordt de natte paraplu in een houder naast het voorwiel gezet.
Op kruispunten vlakbij scholen worden de kinderen altijd begeleid door “klaarovers”. Deze gebruiken een geel vlaggetje om het verkeer te regelen. Aan een paal van een verkeersbord hangt een bak en als de kinderen op school zijn en de “klaarovers” zijn klaar dan worden de vlaggetjes in de bak teruggeplaats voor de volgende “klaaroveraktie”. Wij denken dat in Nederland deze bakken snel verlost zullen zijn van de vlaggetjes om het maar netjes te schrijven.
Elke bouwplaats is voor de veiligheid volledig afgeschermd. De gehele dag staat er bij de ingang van de bouwplaats een beveiliger om het verkeer te regelen en de voetgangers en fietsers te beschermen. Iedereen die te maken heeft met de bouwplaats draag een helm en beschermende kleding. Veiligheid is een serieuze zaak in Japan.
dinsdag 14 april 2020
COVID-19 Documenten
Dag 26, woensdag 15 april 202O, Tokyo
Na een koude nacht wordt het stralend weer tot wel 20 graden met een strakblauwe hemel.
Onze reis door het prachtige Japan zit er bijna op. Morgenochtend vliegen wij met Garuda via Jakarta terug naar Bali. Toeristen mogen Bali niet meer in maar inwoners en residenten met een KITAP Visum zoals wij nog wel. Om toegelaten te worden op Bali, i.v.m. COVID-19, hebben wij een “Health Certification” (gezondheidsverklaring in het Engels) nodig. Een aantal dagen geleden hebben we al een afspraak gemaakt in het NCGM (National Center for Global Health and Medicine) in Tokyo. Vanaf ons appartement is het twintig minuten lopen. We zijn daar keurig opgevangen door Yuco, een goed Engels sprekende vrouw, die ook met ons de afspraak heeft gemaakt. Na het invullen van een aantal formulieren worden we verzocht de kamer van de arts te betreden. Hij stelt een aantal vragen, controleert de nek, keel en longen en concludeert dat we gezond zijn. Tien minuten later wordt ons het Certifcaat overhandigd. Yuco loopt met ons mee naar de kassier want we moeten uiteraard wel betalen. Ook in Japan gaat alleen de zon op voor “nada”. We krijgen een nummertje en als dat nummertje op een scherm verschijnt dan kunnen we betalen met onze creditcard via een betaalautomaat. De dame van de kassiersbalie heeft ons geholpen om de betaling van 6.468 Yen (56,00 euro) per Certificaat te verrichten. Na anderhalf uur stonden we met het juiste papiertje weer buiten.
Naast deze gezondheidsverklaring moet wij ook bij binnenkomst op Bali een document (Visa Application statement letter for all foreign citizens) overhandigen. Deze verklaring hebben we via een email na ons verzoek ontvangen van de Indonesische Ambassade in Tokyo. Met dit document verklaren wij akkoord te gaan met het eventueel in quarantaine gaan van 14 dagen, onder toezicht van de Indonesische Autoriteiten.
Dus de kans is heel erg groot dat we in een gereserveerd hotel in quarantaine worden geplaatst. We hebben reeds vernomen dat gisteravond bij aankomst op het vliegveld er al 40 mensen in quarantaine zijn geplaatst in een sterrenhotel in Denpasar waarbij de kosten van onderhoud voor rekening komt van de gemeente Denpasar. Wij hebben onze papieren op orde en nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Maar we zitten zeker niet op de quarantaine te wachten dat moge duidelijk zijn.
De rest van de dag doen we weinig omdat niet alleen de musea en veel winkels gesloten zijn maar ook de parken. Dus er valt hier niet veel meer te beleven. We lopen wel naar bakker “Paul” en kopen daar een heerlijk belegd stokbroodje voor de lunch op de kamer. Vanmiddag de koffer herschikken en praktisch inpakken zodat de handbagage minimaal is en dan morgenochtend vroeg met de metro naar het vliegveld Haneda. Bij het on-line inchecken hebben we gezien dat de bezetting van het vliegtuig zeer gering is. Ook worden de stoelenrijen om en om gebruikt zodat er voldoende afstand is tussen de passagiers
Na een koude nacht wordt het stralend weer tot wel 20 graden met een strakblauwe hemel.
Onze reis door het prachtige Japan zit er bijna op. Morgenochtend vliegen wij met Garuda via Jakarta terug naar Bali. Toeristen mogen Bali niet meer in maar inwoners en residenten met een KITAP Visum zoals wij nog wel. Om toegelaten te worden op Bali, i.v.m. COVID-19, hebben wij een “Health Certification” (gezondheidsverklaring in het Engels) nodig. Een aantal dagen geleden hebben we al een afspraak gemaakt in het NCGM (National Center for Global Health and Medicine) in Tokyo. Vanaf ons appartement is het twintig minuten lopen. We zijn daar keurig opgevangen door Yuco, een goed Engels sprekende vrouw, die ook met ons de afspraak heeft gemaakt. Na het invullen van een aantal formulieren worden we verzocht de kamer van de arts te betreden. Hij stelt een aantal vragen, controleert de nek, keel en longen en concludeert dat we gezond zijn. Tien minuten later wordt ons het Certifcaat overhandigd. Yuco loopt met ons mee naar de kassier want we moeten uiteraard wel betalen. Ook in Japan gaat alleen de zon op voor “nada”. We krijgen een nummertje en als dat nummertje op een scherm verschijnt dan kunnen we betalen met onze creditcard via een betaalautomaat. De dame van de kassiersbalie heeft ons geholpen om de betaling van 6.468 Yen (56,00 euro) per Certificaat te verrichten. Na anderhalf uur stonden we met het juiste papiertje weer buiten.
Naast deze gezondheidsverklaring moet wij ook bij binnenkomst op Bali een document (Visa Application statement letter for all foreign citizens) overhandigen. Deze verklaring hebben we via een email na ons verzoek ontvangen van de Indonesische Ambassade in Tokyo. Met dit document verklaren wij akkoord te gaan met het eventueel in quarantaine gaan van 14 dagen, onder toezicht van de Indonesische Autoriteiten.
Dus de kans is heel erg groot dat we in een gereserveerd hotel in quarantaine worden geplaatst. We hebben reeds vernomen dat gisteravond bij aankomst op het vliegveld er al 40 mensen in quarantaine zijn geplaatst in een sterrenhotel in Denpasar waarbij de kosten van onderhoud voor rekening komt van de gemeente Denpasar. Wij hebben onze papieren op orde en nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Maar we zitten zeker niet op de quarantaine te wachten dat moge duidelijk zijn.
De rest van de dag doen we weinig omdat niet alleen de musea en veel winkels gesloten zijn maar ook de parken. Dus er valt hier niet veel meer te beleven. We lopen wel naar bakker “Paul” en kopen daar een heerlijk belegd stokbroodje voor de lunch op de kamer. Vanmiddag de koffer herschikken en praktisch inpakken zodat de handbagage minimaal is en dan morgenochtend vroeg met de metro naar het vliegveld Haneda. Bij het on-line inchecken hebben we gezien dat de bezetting van het vliegtuig zeer gering is. Ook worden de stoelenrijen om en om gebruikt zodat er voldoende afstand is tussen de passagiers
Hondenpoep
Ik heb al geschreven dat Japanner op een bijzondere manier met hun hondje omgaan. Als het koud is krijgen ze een jasje aan. Als ze moe worden mogen ze in een karrretje. Ze gaan altijd op tijd naar de kapper en ze worden verwend als kinderen.
Maar ze poepen gewoon op straat zoals alle honden. De Japanner is een propere bewoner van deze planeet en houdt niet van viezigheid, ook niet van zijn of haar hondje.
Dus als het hondje heeft gepoept dan wordt het kontje keurig afgeveegd, het drolletje wordt in een zakje gedaan en meegenomen en de plek waar het drolletje heeft gelegen wordt met een spray schoongemaakt en ontsmet. Een Balinees wil dit absoluut niet geloven want in ons thuisland schijten ze waar ze zijn en staan. En dat geldt niet alleen voor de honden. Ze kijken niet eens achterom laat staan opruimen.
Maar ze poepen gewoon op straat zoals alle honden. De Japanner is een propere bewoner van deze planeet en houdt niet van viezigheid, ook niet van zijn of haar hondje.
Dus als het hondje heeft gepoept dan wordt het kontje keurig afgeveegd, het drolletje wordt in een zakje gedaan en meegenomen en de plek waar het drolletje heeft gelegen wordt met een spray schoongemaakt en ontsmet. Een Balinees wil dit absoluut niet geloven want in ons thuisland schijten ze waar ze zijn en staan. En dat geldt niet alleen voor de honden. Ze kijken niet eens achterom laat staan opruimen.
| Hier heb ik wel zin om het te doen, ik mot me toch erg.....dit is een mooie plek. |
 |
| Zo dat is lekker, ik kan het maar kwijt zijn. |
 |
| Mijn bazinnetje ruimt het wel op. |
 |
| Zo effe schoonspuiten en we gaan weer. |
Namagashi
Dag 25, dinsdag 14 april 2020, Tokyo
De positiviteit heeft gezegevierd. Na 24 uur veel hemelwater is het droog dus gaan wij weer naar buiten. De lucht is strakblauw en geen wolkje te zien. Hoe is het mogelijk na gisteren? Na het ontbijt strikken wij de veters weer en we gaan. Na ongeveer 500 meter lopen komen we op een leuke straat met veel kleine ”lekkere” winkeltjes en de mooie Zenkuji Tempel. De eerste shop die we zien is een “100 Yen Winkel”...en het klopt echt alles voor 100 Yen (85 eurocent). We shoppen wat kleine praktische dingetjes en gaan de tempel bezoeken.
Na vier delicatessenwinkeltjes kwijlen voor de etalage gaan we er bij een hele bijzondere naar binnen.Hier maken en verkopen ze Namagashi. Als je in Japan bent is dit een must. Het zijn ware kunststukjes die gemaakt worden van zoete bonenpasta en natuurlijke producten zoals fruit en eieren. Deze heerlijkheden worden geserveerd tijdens een theeceremonie. Het is minder zoet dan marsepein maar erg lekker, het smelt op je tong. Wij kopen een doosje met vier van die zoete figuurtjes (1.980 Yen = 17 euro). Deze figuurtjes noemen ze ook wel Yamabuki No Hosh.
Duidelijk is dat de tandarts er moeite mee zal hebben. Over de tandarts gesproken: We kwamen langs een “Dental Care”, effe naar binnen om te vragen, via de Googel Translate, wat de prijs is van schoonmaakbeurt van het gebit. Het duurde even maar na overleg met de baas zijn de tandarts zeker, denken wij, kwam de verlossende prijs eruit: 22.000 Yen en dit een slordige 187,00 euro !!!! “Nou nee laat maar we gaan wel op Bali”. Nu we het toch hebben over het prijsniveau wat in Japan erg hoog is. Bij de kapper betalen de heren voor een knipbeurt 5.500 Yen (47,00 euro). Een metrorit van max. 5 stations is 170 Yen (1.45 euro) dit is de minimale prijs en voor meer stations een hogere prijs. En als we boodschappen gaan doen.....een paar voorbeelden: een bruin brood 6 sneetjes 340 Yen (2,90 euro) en een bakkie aardbeien 500 Yen (4,25 euro). Fruit is erg duur in Japan. Iedereen eet hier magnetronmaaltijden uit de supermarkt. Relatief goedkoop en elke dag vers en lekker. Gemiddeld per maaltijd 400 Yen (3,40 euro). Overal waar we komen staan magnetrons, ook in de supermarkt zelf waar ze het graag voor je opwarmen zodat je het warm kan meenemen naar huis.
We duiken het station Lidabashi in en nemen de metro naar station Shibuja. We stappen uit en lopen naar de drukste voetgangersoversteekplaats van Japan. Wij waren daar drie weken geleden ook al om vanuit de Starbucks te zien welke massa mensen er hier oversteekt. En nu? Vanwege het dringende Coronaverzoek thuis te blijven, heel weinig mensen. Wat een verschil met drie weken geleden!
Het standbeeld van de beroemde hond Hachiko is er ook nog. Wij een mondkapje, iedereen een mondkapje dus hij ook een mondkapje.
Veel winkels en eetgelegenheden zijn gesloten maar een Mexicaans fastfoodrestaurant is wel open. We eten daar een een wrap met frietjes, effe geen noodlesoep.
We gaan terug naar de metro, terug naar ons appartement. Weer een leuke dag met prachtig weer. De regen van gisteren zijn we al lang en breed vergeten.
De positiviteit heeft gezegevierd. Na 24 uur veel hemelwater is het droog dus gaan wij weer naar buiten. De lucht is strakblauw en geen wolkje te zien. Hoe is het mogelijk na gisteren? Na het ontbijt strikken wij de veters weer en we gaan. Na ongeveer 500 meter lopen komen we op een leuke straat met veel kleine ”lekkere” winkeltjes en de mooie Zenkuji Tempel. De eerste shop die we zien is een “100 Yen Winkel”...en het klopt echt alles voor 100 Yen (85 eurocent). We shoppen wat kleine praktische dingetjes en gaan de tempel bezoeken.
 |
| Namagashi |
 |
| De bonen waarvan de Namagashi wordt gemaakt |
 |
| Ik mag hier niet naar binnen dus wacht ik maar buiten op mijn bazin die wel binnen is. |
We duiken het station Lidabashi in en nemen de metro naar station Shibuja. We stappen uit en lopen naar de drukste voetgangersoversteekplaats van Japan. Wij waren daar drie weken geleden ook al om vanuit de Starbucks te zien welke massa mensen er hier oversteekt. En nu? Vanwege het dringende Coronaverzoek thuis te blijven, heel weinig mensen. Wat een verschil met drie weken geleden!
 |
| Een bijna verlaten Shibuja Cross, drukste oversteekplaats van Japan |
 |
| Hachiko |
We gaan terug naar de metro, terug naar ons appartement. Weer een leuke dag met prachtig weer. De regen van gisteren zijn we al lang en breed vergeten.
 |
| Metrostation Shibuja |
Abonneren op:
Posts (Atom)