Reigerwit en Scharlakenrood

Dag 13, dinsdag 31 maart 2020, Himej
Een dagtrip naar het Kasteel van Himeji. Sinds 1983 Werelderfgoed van UNESCO. Dit kasteel behoort samen met die van Matsumoto en Kamumoto tot de bekendste drie van Japan. Het is een van de oudste origineel bewaarde overblijfselen uit de Sengoku periode. Het kasteel wordt ook wel Hakurojo (Witte Reiger-kasteel) genoemd.
Van Kyoto Station naar Himeji Station in 51 minuten met de vrijwel lege Shinkansen.

We komen uit het station en we voelen dat het al een stuk warmer is. Het is lente! Recht voor ons zien we het witte kasteel al liggen. Het lijkt dichtbij maar toch nog een kilometertje lopen. De tuin aan de voorzijde is prachtig, zeker nu er zo weinig toeristen zijn. Sterker nog....het is hartstikke stil. De dranghekken bij de ingang zijn verlaten. Het is ongekend maar dit is het resultaat van de Coroncrisis.

Het kasteel van Himeji

Normaliter met de Sakura ziet het zwart van de mensen. Dit is hoogseizoen voor het kasteel met de vele bomen die vol staan met bloesem. Voor ons is het heerlijk om met zo weinig mensen hier te wandelen. Na een uur hebben we het wel gezien mede doordat we niet binnen  kunnen kijken want het kasteel zelf is gesloten vanwege Corona.
We lopen terug richting het station maar eerst is het tijd voor lunch. We eten een karakteristiek Japans gerecht Okonomyaki (hartige pannenboek). En het is lekker!

Okonomiyaki

We nemen de Shinkansen van 13.05 weer terug naar Kyoto.

Op station Kyoto nemen we de lokale JR trein naar Nara maar we stappen uit op station Inari. Direct tegenover de uitgang ligt de ingang van de Fishima Inari Shrine met de duizenden scharlakenrode Torii. (pilaren) die gedoneerd zijn door families en bedrijven. Het behoort tot de oudeste Shintoistische heiligdommen van Kyoto. Het is een flinke klim tussen en onder de Torii door. Het is een prachtig tempelcomplex waar we een uur heerlijk gewandeld en geklommen hebben. 

Voor vandaag is de pijp leeg.

De ingang van de Fushima Inari-taisha Shrine

De Sagano Romantic Train

Dag 12, maandag 30 maart 2020, Kyoto
Het gaat weer een mooie dag worden. We kijken naar buiten en het is droog. Vandaag gaan we naar de wijk Arashiyama. Daar ligt een prachtige wandelroute langs meerdere tempels.  Het is acht uur en we lopen naar het Station Tanbaguchi. Hier stappen we op JR trein naar station Torokko Arashiyama. Op deze trein kunnen we gebruik maken van onze Japan Railpass dus een kaartje kopen hoeft niet.
Als we op het station Torokko uitstappen lopen we naar het naastgelegen station van de Sagano Scenic Railway. We kopen een retourkaartje voor de trein van 09.02. Dit is de eerste trein en nog niet druk. We hebben zitplaatsen in de open wagon. Wel een beetje koud maar het zicht op de bloesem langs de snelstromende rivier is fantastisch. Het is een half uur heen naar Sagano en ook weer een half uur terug naar Arashiyama,
De rit is fantastisch.

Terug op het station lopen we naar de hoofdstraat met veel kleine winkeltjes. Het is hier druk met hoofdzakekijk Japanse toeristen, we zien maar een enkele westerling. We hebben een wandeling van 10 km voor de boeg. Eerst naar het Kimono Park en dan verder naar de Togetsukyo Bridge.
Het Kimonopark is een park van pilaren in kimonostijl die ‘s avonds branden. Het is gebouwd rondom een station van de Keifuku Randen Tramlijn.

Kimono Park

We steken deze over want we zien daar aan de oever van de rivier prachtige bomen in bloei. We lopen weer terug over de brug en gaan links af naar de Tenruyi Tempel en de Bamboogroove. Het pad loopt dwars door een prachtig bos met links en rechts hoge, het zal niet waar zijn, bamboebomen.

Langs de rivier

De Bamboogroove

Het bos uit weer links af naar de Jojakko-ji tempel en dan naar de Saga -Torriimito Preserved Street. Een straat met prachtige in de originele stijl gebouwde huizen. Een rijke buurt gezien de auto’s die voor de deur staan. Een Lamborghini misstaat hier niet. Aan het einde van deze straat ligt de Nenbutsjuji Tempel. We klauteren naar boven en zien een mooie tempel die heel bijzonder is met de vele beelden. Dan volgen nog de mostuin van Giouji en de Adashino Nenbutsji Tempel.

De Otagi Nenbutsuji Tempel 

Beide tempels lopen we voorbij....de tempelvermoeidheid slaat toe. We lopen terug naar het station. Google Maps doet heel vervelend en daardoor maken we een omweg, weliswaar via een Vendingmachine met ijsjes. En och...een paar extra kilometertjes kunnen er ook nog wel bij maar we gaan de benen wel voelen. Dus de hoogste tijd om de trein terug te nemen en naar ons appartement te lopen. Het was weer een prachtige dag. Vanavond eten we pizza, Domino’s zit om de hoek.
Veel meer foto’s zien....klik op de foto met de Olympische ringen, rechtsbovenaan het blog.

Het Philosofer’s pad

Dag 11, zondag 29 maart 2020, Kyoto
We worden om zes uur wakker en wat denk je?.....regen....regen....regen. We blijven nog maar een uurtje liggen want met zulk uienweer vroeg op stap is zinloos. Maar ja hoor om half acht is het toch droog geworden.....ontbijten en om half negen wegwezen. Het is behoorlijk fris, een graad of zeven. Een half uur lopen naar het Busticket Service Center op het plein voor de ingang van het treinstation.
We kopen daar een dagpas (600 Yen) voor de Citybus dan kunnen we de gehele dag bussen. Een los ticket per rit kost 230 Yen. Bus no. 100 dat is ie om naar de Ginkakuji Tempel te gaan. Met het busplan in de hand stappen we op de bus. We hebben wel wat tijd nodig om het plan te begrijpen want op het eerste gezicht is Kyoto een buslabyrint maar het valt mee, het is gewoon effe wennen aan al die lijnen, nummers en kleurtjes?

Drie  kwartier dwars door de stad. We zijn er en we zien heel veel bomen in de bloesem. Direct van de bus lopen we het eerste stuk van het Phyloseferspad op. Een wandelpad met links en rechts heel veel bomen in de bloesem. Dit is de echte Sakura. We genieten want het is geweldig. Daarna rechtdoor naar de Ginkakuji Tempel met de prachtige tuin.

De Ginkakuji Tempel

Naar de uitgang en naar links verder het Philosofer’s pad op. Wat is dit een prachtige wandeling. Na een km of vier komen we bij de Nanze-ji Tempel. Een schitterende houten tempel met eromheen ook weer veel bomen in bloei. Geweldig! 

De Nanzen-ji Tempel

Het Philosoferspad

 Het is rond het middaguur en we hebben trek. We nemen bus no. 100 naar een halte in een grote brede winkelstraat. Daar in een restaurantje crispy kip met cashewnoten gegeten, uiteraard met rijst. Lekker! Terug naar de bushalte om de hoek en bus 205 gepakt direct naar de gouden Kinkakuji Tempel. Een plaatje! 

De gouden Kinkakuji Tempel

Het is mooi geweest voor vandaag. Terug met weer bus 205 naar de wijk Shimogyo-ku waar ons appartement is gelegen. Nog effe langs de 7Eleven supermarkt voor wat boodschapjes en deze prachtige dag is gedaan. Het is de gehele dag droog gebleven. Morgen meer Kyoto.

Drie oranje flappen

Dag 10, naar Kyoto
We zijn deze morgen nog de enige gasten. Na een heerlijke nacht en een zalig ontbijtje, klaargemaakt door de ontzettend vriendelijke ontbijtvrouw, gaan we vandaag naar Kyoto. Geschreven lijkt op Tokyo maar het zal daar heel anders zijn. Na het uitzwaaien hebben we een lange treinreis van 3 1/2 uur voor de boeg.

We treinen van Takayama via Nagoya (overstappen op de Shinkansen) naar Kyoto. Het traject naar Nagoya is prachtig, we genieten van het uitzicht. Om kwart over één zijn we in Kyoto.

Op de tiende verdieping vanuit de stationshal is een Foodcourt waar je op diverse plaatsen Ramen (noodels) kan eten. Wij met de lift naar boven. En ja hoor.....allemaal Ramententjes. Het gerecht tik je aan op de machine met foto, geld in de gleuf, kaartjes eruit en gaan zitten. Even later wordt de kom met ramen voor je gezet. Voor 750 Yen een heerlijke bak vol. De rauwe eieren die je zelf in je bakkie moet tikken zijn gratis.

In Kyoto hebben we voor zes nachten een appartement gehuurd. Het is een dikke kilometer lopen naar App. Oyo Musubi. Via Google maps op het gemakkie naar de straat van het appartement. “Uw bestemming bevindt zich aan de linkerkant”. Maar daar is niks te zien van Oyo. Wij vragen 30 meter terug in de winkel op de hoek. Het meisje herkent het en loopt met ons mee en wijst naar een oranje gordijn maar wij zien geen Oyo aanduiding. We lopen naar binnen en zien achter drie oranje flappen de grote sticker Oyo op de voordeur. Lekker handig! De dame vraagt onze naam maar kan de reservering niet vinden. Wij laten de boeking zien vanaf onze iPad. “Oh” zegt ze, maar dat is niet hier maar een andere Oyo. “Oh joh”......waar dan? Een paar kilometer verderop.

Dus wij weer aan de wandel met behulp van Google Maps....en na een stevig stukkie lopen hebben we het gevonden, Oyo Hotel Musubi Kyoto Shimabaraguchi. Dat Shimabaraguchi was de boosdoener. Het is inmiddels drie uur. De aardige gozert van de receptie is een Duitser (vriendinnetje Japans) die goed de Engelse taal machtig is, dus dat is een voordeel want ons Japans is nog steeds nul en dat zal wel zo blijven. Goedemorgen, bedankt e.d. gaat nog wel. Gelukkig is er Google Translate. De kamer is geregeld. Snel nog even boodschappen doen bij de buurtsuper want het begint te regenen. Hopelijk is het morgen droog als we op stap gaan in Kyoto want er is hier veel te beleven. We stoppen de was in de wasmachine en het is avond.