Sushi en mondkapjes

Dag 16, vrijdag 3 april 2020, Osaka
Vandaag naar Osaka, één van de grootste steden van Japan, dat maar een half uurtje treinen is van Kyoto. Het is zoeken op het station Osaka want we gaan verder de stad in naar Hotel Nippombashi Crystal II, met de metro.

Het is een behoorlijk stuk lopen van het treinstation naar het metrostation Higashi-Umeda.  Het is een wirwar van gangen en bijna niets in het Engels. Hierdoor merken we al dat Osaka veel minder toeristisch is dan Kyoto. We zijn even de weg kwijt want we zien de paarse bordjes met “Tanimachi Line” niet meer. We staan voor de kaartjesautomaten als een vriendelijke stationsmedewerkster naar ons toe komt. Overal in Japan houden ze zoekende mensen in de gaten om hulp te bieden. Ze loopt met ons mee naar de juiste ingang en helpt ons bij het kopen van de kaartjes. Super!
We stappen twee haltes te vroeg uit omdat we het niet goed kunnen lezen. Alles is hier alleen in het Japans aangegeven dus het nummer van de halte goed onthouden. We hebben halte 23 in ons hoofd en het is 25. We stappen weer in om uit te stappen bij de juiste halte. Na een 500 meter lopen vinden we het hotel. Helaas kunnen we pas om vier uur op de kamer. We vinden dat nogal teleurstellend omdat veel kamers onbezet zijn. Ik zag voor vandaag vijf boekingen staan in het boek. Als we 3.000 Yen extra betalen mag het wel. Dat doen we niet dat moge duidelijk zijn. We hebben de koffers achtergelaten en zijn de stad ingelopen.
Inmiddels is bekend dat Japan gesloten is voor inkomende toeristen. Het is hartstikke stil op straat en in de hotels en daardoor de prijzen voor Japanse begrippen laag. Wij doen er ons voordeel mee.

Sushi van de lopende band

We lopen de Dotonbori-straat (veel eettentjes) in en zien twee jongens mondkapjes verkopen. Deze zijn heel erg schaars dus hebben wij ook een doos gekocht. Om de tijd te doden zijn we in een sushibar aan de lopende band gaan zitten en hebben lekker zitten smikkelen, met een biertje. We waren met nog een vrouw de enigen. Zo hebben we het bespaarde extra kamergeld uitmuntend besteed. Overal erg stil.

Als we teruglopen zien we vier politieagenten staan bij de twee jongens van de mondkapjes. Toch illegale handel? Maakt ons niet uit wij hebben weer een voorraad voor op Bali.  In Kyoto waren ze nergens meer verkrijgbaar.

Door een andere winkelstraat terug naar het hotel. We weten inmiddels dat er veel uit een Vendingmachine getrokken kan worden maar geweren dat hebben we nog niet gezien.

Het is inmiddels drie uur en we mogen op de kamer. Toch enigszins flexibel. Deze houding hebben we niet eerder meegemaakt.
De kamer is prima met alles erop en eraan. In de vroege avonduren zijn we nog teruggegaan naar de doorgaans zeer drukke Dotombori Street. Weinig mensen op straat en de koks van de vele restaurantjes moeten werkeloos toekijken. De Corona-impact is ook hier groot. Maar ondanks dat zijn de lichtreclames fantastisch.